Διάλογος Β’

ΕΓΩ: Ρε φιλούιν ξέρεις το φαντάζομαι πως ο Μέσσι εν κυπριακής καταγωγής.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Έχω φαντασίαν ρε φιλούιν αλλά εν ιφτάννει ως τζιαμέ.

ΕΓΩ: Εντάξει, εν με πιστεύκεις πε μου το να μεν μιλώ.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Εν είπα ρε φιλούιν ότι εν σε πιστεύκω αλλά όι όποιος εν του χαϊρκού να τον φκάλλουμεν τζιαι Κυπραίο.

ΕΓΩ: Εν Κυπραίος

ΑΛΕΚΚΟΣ: Τζιαι γιώ αστροναύτης τζιαι κάμνω την εξάσκηση μου στην Κύπρο.

ΕΓΩ: Εν Κυπραίος, μάλιστα που ταν πιο μιτσής τζιαι δεν είχαν καταλάβει πόσο μεγάλο ταλέντο ήταν, εσκέφτετουν ο τζιύρης του να τον στείλει στην Κύπρο πέρκι μου τζιαι καταφέρει να πιάει μιαν θέση στην εθνική Κύπρου.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Μικτή Κύπρου.

ΕΓΩ: Εντάξει ρε φιλούιν, τζιαι ο Θωμάς εν κάτι τέτοια που ελάλεν για τον Χριστόν τζιαι είδες είνταμπου έπαθεν.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Εντάξει ρε φιλούιν παραδίνομαι, πε μου την ιστορία του Μέσσι.

ΕΓΩ: Ο Μέσσι, λοιπόν, ρε φιλούιν έσιει καταγωγή που τον Μαζωτόν. Ο παππούς του ο Λιοντής ο Μέσης ήταν ρεσπιέρης αγρότης, δηλαδή τζιαι εμετανάστευσεν στην Αργεντινή για να ξεφύγει που την φτώσιαν. Τζαμέ εγνώρισεν μιαν ελληνίδαν που την Χίο τζιαι επαντερευτήκαν τζιαι εκάμαν κάμποσα κοπελλούθκια. Ένας που τούτους ο Πέτρος  έκαμεν τον Μέσσι. Ο Πέτρο κάποια στιγμή ισπανοποίησε το επίθετό του τζιαι έκαμεν το από Μέσης σε Μέσσι, όπως συνηθίζεται σε ούλλες τες χώρες του κόσμου με τους μετανάστες. Όμως ο μικρός Λιοντής ποττέ του εν εξέχασεν τες ρίζες του, κάθε χρόνο ινκκόκνιτι έρχεται στον Μαζωτό τζιαι τα χριστούγεννα πάει στην Χίο την γεννέτειρα της γιαγιάς του, γι’ αυτό άλλωστε συνέχεια, άμαν παίζει μάππαν μασά μαστίχα Χίου.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Θον αμούθα σε σιάνο ντε μάθο.

ΕΓΩ: Γιατί μιλάς έτσι;

ΑΛΕΚΚΟΣ: Εν το ξέρεις ρε φιλούιν πως είμαι ισπανικής καταγωγής; Ο παππούς μου, ο Αλεχάντρο Μισέλ ντε Ίντις, ήταν ένας τυχοδιώκτης και στον δρόμο του προς την Κίνα εσταμάτησεν στην Κύπρο, ερωτεύτηκεν μιαν Ισπανίδα ζάμπλουτη χήρα που τον Καραβά, επαντρευτήκαν τζιαι εκάμαν έναν κάρο κοπελλούθκια. Εγιώ είμαι ένας που τους απογόνους του μακαρίτη του Αλεχάντρο, γι’ αυτό τζιαι καμμιάν φοράν φεύκουν μου τζιαι λλία ισπανικά.

ΕΓΩ: Εκατάλαβα.

Διάλογος Α’

ΕΓΩ: Μεν ακούεις πελλάρες ρε Αλέκκο, ο Μέσσι εψές απέδειξεν ότι είναι ο μεγαλύτερος όλων των εποχών.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Ρε φιλούιν είπα σου το που τα πέρσι, αλλά εν με άκουες.

ΕΓΩ: Εψές εκατάλαβα ρε φιλούιν. Εψές που τα έβαλεν με τον μάστρο της άμυνας τον Μουρίνιο τζιαι έκαμεν τον κομματούθκια.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Άρκησες ρε φιλούιν.

ΕΓΩ: Εν έναν Μουρίνιον που θέλουμεν εμείς ρε φιλούιν. Άμαν έσιεις μπροστά σου έναν Μέσσι τζιαι μιαν Μπαρτσελόνα μόνο ένας Μορίνιος μπορεί να σε σώσει καλή ώρα εμείς τωρά με τους Τούρκους. Εμείς είμαστε έναν πολλά μικρό έθνος, άρα η στρατηγική μας πρέπει να είναι στρατηγική Μουρίνιο, τζιαι ο θεός βοηθός.

ΑΛΕΚΚΟΣ: Ναι αλλά τ’ όνομαν του ναν Διγενής, τζιαι να έσιει διάφορα Μεσσούθκια, να βουρούν…

ΕΓΩ: Α, πολλά ωραίο τούτον ρε φιλούιν εννα το γράψω για δικό μου.